Taşıyıcı anneliğin ortaya çıkışının ve giderek yaygın hale gelişinin birçok nedeni bulunmaktadır.
Bu nedenlerin başında kadının kendi çocuğunu taşımasına mani olabilecek bazı rahatsızlıklarının bulunması (genetik hastalık ileri yaş, kanser tedavisi görmek, erken menapoz, kadının rahminin doğuştan bulunmayışı veya sonradan herhangi bir nedenden ötürü alınmış olması, kadının aşırı alkol, tütün veya uyuşturucu kullanması ve endüstriyel atıklara maruz kalması gibi) gelmektedir. Ayrıca kadının hamilelik nedeniyle fiziksel görünümünün deforme olmasını istememesi, lezbiyen veya gey çiftlerin çocuk sahibi olma arzusu ve bekâr bir erkeğin çocuk sahibi olmayı istemesi gibi nedenler taşıyıcı annelik uygulamasını tercih edilebilir hale getirmektedir.
Toplumların devamlılığı için üreme ve bunu sağlayan davranış şekilleri önemli ve gereklidir. Bu sebeple toplumların üreme üzerindeki sosyal denetimi süreklidir. Tarih boyunca çocuk sahibi olamayan çiftlere yönelik takınılan olumsuz tavır bunun göstergelerinden biridir. Toplum bir yandan üremeyi denetlerken diğer yandan da değerleri, inanç sistemlerini, siyasi, sosyal, ekonomik özellikleriyle üremeyle ilgili konuları
etkilemektedir. Evli çiftlerin doğal yollarla çocuk sahibi olması toplumlarda ahlaken kabul görmektedir. Ancak bu şekilde çocuk sahibi olamayan çiftler için tıp yardımcı üreme teknikleri ile imkân sağlarken toplumların üremeye yönelik bakış açılarını etkilemekte ve değiştirmeye başlamaktadır. Çünkü artık üremek için cinsel ilişki gerekliliği ortadan kalmakta ve bireysel üremeye doğru bir yol açılmaktadır.
Yardımcı üreme yöntemleri arasından özellikle taşıyıcı annelik uygulaması bireysel üremeyi tercih eden herkese üreme yolunu açmaktadır.
